We hebben afgelopen jaren gemerkt dat Westerse overheden, vaak onder leiding van de VS, zich steeds actiever zijn gaan mengen met het publieke ‘narratief’ dat door hen gewenst is. Met de woorden ‘misinformatie’ en ‘desinformatie’ proberen overheden het gewenste narratief te bewaken. Dat gebeurt de laatste jaren met zogeheten factcheckers, maar ook censuur wordt hierbij niet geschuwd.
Er is in de EU zelfs nieuwe wetgeving opgetuigd, de Digital Services Act, waarmee sociale media in tijden van ‘crisis’ actief kunnen worden gestuurd en gecensureerd. Wat precies de definitie is van een crisis, dat kan de EU naar eigen inzicht bepalen. Wat precies de definitie is van een bepaalde waarheid, ook!
Inmiddels is er ook het ‘censorship-industrial complex’, zo kwam naar buiten via de zogenaamde Twitter-files. Dat was nadat de interne archieven en communicatielijnen met externe partijen door de nieuwe eigenaar Elon Musk werden geopenbaard. Dit censorship-industrial complex is een samenwerkingsverband tussen universiteiten, NGO’s, denktanks, overheidsorganisaties zoals de FBI, CIA en NSA en zelfs het Witte Huis. Het is een publiek-privaat netwerk dat actief ongewenste ideeën op social en mainstream media wegfiltert en de eigen gewenste ideeën propageert. Op de grafiek hieronder staan de groepen die onderdeel uitmaken van het censorship complex (via Michael Schellenberger, klik voor grotere versie):
Het afgelopen jaar hebben diverse partijen de opkomst van dit fijnmazige netwerk van censuur nauwgezet gedocumenteerd. Het is een netwerk van meer dan honderd overheidsinstanties en niet-gouvernementele organisaties die samenwerken om censuur door sociale mediaplatforms aan te moedigen en propaganda te verspreiden over benadeelde personen en onderwerpen. De Amerikaanse inlichtingendienst CIA en de geheime dienst NSA opereerde in het buitenland om de gewenste werkelijkheid vorm te geven. Private organisaties (aangestuurd door de Amerikaanse overheid) deden dat binnen de grenzen van de VS, omdat de overheid zelf zich grondwettelijk niet mag bemoeien met het publieke debat.
Het netwerk werd in 2017 opgetuigd op aandringen van President Obama, ‘om een tweede keer 2016 te voorkomen’. Dat was het jaar waarin Trump werd verkozen en de Britse bevolking voor de zogeheten ‘Brexit’ stemde. De vrouw die aan de leiding stond van het netwerk, Sara-Jayne “SJ” Terp, schreef in een rapport over de noodzaak om greep te krijgen op de media en daarmee de ideeën van burgers te beïnvloeden:
Lange tijd behoorde de mogelijkheid om een massapubliek te bereiken toe aan de natiestaat (bijv. in de VS via uitzendlicenties via ABC, CBS en NBC). Nu is de controle over informatie-instrumenten echter overgegaan in de handen van grote technologiebedrijven die zelfgenoegzaam en medeplichtig zijn geweest aan het faciliteren van toegang tot het publiek voor informatie-exploitanten tegen een fractie van wat het hen zou hebben gekost met andere middelen.
We kunnen inmiddels al een flink uitgebreid lijstje opsommen van overheidsleugens:
Trump: In de mainstream en sociale media werd uitgebreid gesproken over de Russische inmenging in Amerikaanse verkiezingen, waardoor Donald Trump tot president zou zijn gekozen. Die inmenging blijkt achteraf niet te hebben bestaan. Het was gefabriceerd door de CIA en de FBI. Bij de strijd om de herverkiezing van Trump werd voor uitdager Joe Biden uiterst negatieve informatie uit de media gehouden, de ‘laptop from hell’, de inhoud van de laptop die zijn zoon Hunter Biden achter had gelaten bij een computerreparateur. Niet alleen stonden daar duizenden compromitterende foto’s op van Hunter, maar ook e-mailverkeer waaruit bleek dat de familie Biden gecorrumpeerd is. Er is sprake van schimmige zakelijke banden met China en Oekraïne. Ook weggehouden uit het westerse nieuws: de biolabs die de VS controleren in Oekraïne en het feit dat het coronavirus wel degelijk uit het Wuhan-lab is ontsnapt.
Oekraïne: In de westerse pers werd vanaf het moment dat Rusland de Oekraïense grens met militair geweld overstak breed gedeeld dat de inval een daad van Russische agressie was, ingestoken om de oude glorie van de Sovjet-Unie te herstellen. Dat de NAVO al vrij snel na de val van de Sovjet-Unie, tegen alle afspraken en beloftes in, de grenzen van de Russische Federatie opzocht door middel van uitbreidingen van lidstaten had er volgens de pers niets mee te maken.
Nu, bijna twee jaar na de inval, blijkt dat de NAVO-uitbreiding wel degelijk de reden was dat Rusland het buurland binnenviel. Het werd in september erkend door de hoogste baas van de NAVO, Jens Stoltenberg. Wat bovendien ook met bewijs van ooggetuigen naar boven is gekomen, is dat Rusland en Oekraïne vlak na de inval, in maart 2022, over een concept-vredesakkoord hadden onderhandeld. Het waren echter de VS en Groot-Brittannië die een mogelijk akkoord hebben getorpedeerd.
Controle over de waarheid is een machtig wapen en dat hebben we eerder gezien in de geschiedenis. De situatie zoals die zich afgelopen jaren in het Westen heeft ontwikkeld, doet denken aan de tijd van de Sovjet-Unie, met hun mainstream krant Pravda (De Waarheid) als spreekbuis. In 1978 schreef de Tsjecho-Slowaakse dissident en latere president van Tsjechië, Vaclav Havel, in de gevangenis het boek ‘Living in Truth’, in het Nederlands vertaald als ‘Poging om in de waarheid te leven’.
Die vertaling kan op twee manieren worden geïnterpreteerd en is daarmee geschikter om onze huidige tijd te kunnen analyseren. Gaat het om de waarheid die ons wordt aangedragen door de mainstream media en de overheid? Of gaat het om de waarheid die we met onze eigen ogen om ons heen kunnen zien? Wat voor steeds meer mensen duidelijk wordt, is dat er bij ons in het Westen inmiddels ook sprake is van een ‘waarheid’ en een ‘werkelijkheid’.
Meer lezen? Zie ook Zes voorbeelden van ‘Fake News’, die toch niet fake bleken te zijn.